Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

jest jednym z ważniejszych świąt kultu maryjnego na świecie.

Uroczystość Wniebowzięcia NMP jest dla nas przede wszystkim przypomnieniem o tym, jaki jest sens i cel ludzkiego życia, do czego wszystkie nasze zabiegi, troski i zmagania zmierzają, tj. do Boga.

Wniebowzięcie jest ukoronowaniem wszystkich innych przywilejów Maryi. To uwielbienie Maryi po Jej ziemskiej pielgrzymce. Maryja zbawiona aż do ostatecznej doskonałości, wraz z uwielbieniem Jej duszy i ciała.

1 listopada 1950 roku papież Pius XII ogłosił jako dogmat, czyli jako prawdę wiary katolickiej, że Najświętsza Maryja Panna została wraz ze swoim uwielbionym ciałem wzięta do nieba.

Święto ku czci Maryi wziętej do nieba obchodzone było już w pierwszych wiekach pod nazwą „Zaśnięcia Maryi”, potem zastąpiono je Wniebowzięciem Najświętszej Maryi Panny. Istotne jest również to, że dotychczas nie udało się odnaleźć grobu Matki Bożej.

W tradycji ludowej święto 15 sierpnia jest dziękczynieniem za zebrane plony. Tego dnia przynosi się do kościoła do poświęcenia bukiety złożone ze zbóż, warzyw, owoców, kwiatów i ziół.

Matkę Jezusa uważa się za patronkę ziemi i bujnej roślinności. Dlatego też w dniu Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny święci się kwiaty i zioła, dziękując za zebrane plony. Święcone są wianki uplecione z różnych roślin, które uważane są za zabezpieczenie przed chorobami. Dlatego też 15 sierpnia nazywa się także dniem Matki Boskiej Zielnej.

15 sierpnia w Polsce celebrujemy także rocznicę „Cudu nad Wisłą”. Był to moment zwycięstwa wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku. Pozwoliło to uchronić resztę Europy od zalewu bolszewizmu. Czciciele Maryi uważają, że sukces ten spowodowany był szczególnemu wstawiennictwu Matki Boskiej.